Çınar ve Telli Kavak

Akın Akar

Tüm Yazıları

“Deli diyorlar bana, kendini akıllı sananların çizdiği sınırların dışında, gezinmeyi sevdiğim için. Oysa yeryüzünde gelişmeyi sağlayan buluşların sahipleri birer delidir.” 

Ressam Fikret Mualla 

Mümin Ağabeyi bir bayram ertesi ziyaret ediyorum. Yaşını, saçındaki aklardan kestirmek mümkün olsa da hiç düşünmüyorum. Abi sıcaklığını hissettiriyor hemen. 

İlk önce evinin ön tarafındaki balkondan, İzmir’in kanı kaynayan caddelerini gösteriyor bana. Daha sonra evin arka tarafındaki Ege Deniz’inin yeşilimsi maviliğini, ufukta gökyüzüyle nasıl birleştiğini anlatıyor. Caddeye bakan balkon, binanın en üst katında. Ve manzara çok güzel. Aşağıya doğru baktığımda, gürül gürül akan bir dünyayı görmezden gelmek mümkün değil. Ben bunları düşünürken, Mümin Ağabeyin en az kendisi kadar sıcak ve kokusunu hiç bu kadar keskin hissetmediğim kahvesi geliyor masamıza. 

Ve her şeyi bir yana bırakıp edebiyattan, şiirden söz etmeye başlıyoruz. Mehmet Ali SEL(Orhan Veli KANIK), Fikret Mualla ve Melih Cevdet ANDAY geliyor masamıza. Her birinden güzel hikâyecikler anlatıyor Mümin Ağabey. Melih Cevdet ANDAY ile olan dostluğunu anlattıkça, daha çok büyüyor gözümde. “Geldiğinde ıslık çal” derken ANDAY’ın “ISLIK ÇALMAK” adlı şiirini hatırlıyorum hemen: 

“… ve geceleri yatakta
Duymamak için tabanların sızısını
Zengin olmak lâzım.
Hâlbuki ıslık çalmak için
Bir şey lâzım değil.”

Mümin Ağabey, İstanbul Devlet Opera ve Bale’sinin(İDOB) kurucusu, devlet sanatçısı Aydın GÜN’ün Telli Kavak şiirini, şiir tadında okuyarak bizi, şiire, şarkıya bir kez daha aşık ediyordu. 

Ve mısralar Kastamonu’nun Daday İlçesinin, Çiğdene Köyü’nden* geliyordu: 

Telli Kavak
Bir telli kavak büyürdü,
Daday'ın Çiydere köyünde usuldan usuldan.
Yerin karanlığından azad olmuş,
Aydınlık sular yürürdü ayaklarının ucundan.
Kendi halindeydi telli kavak.
Geceleri gökyüzüne bakarak,
Samanyolunu düşünürdü yaprak yaprak.
Başka şey de dilemezdi.
En uzak rüzgârlara kaptırmıştı başını;
Ona konmayan kuşa kuş,
Ona değmeyen rüzgâra rüzgâr da denmezdi.

Gel zaman git zaman,
Kızını everecekti Çiydereli Halil
Cebindeki yetmezdi.
Bir gece sabaha karşı;
Ver yansın ettiler baltayı
Ayak bileklerine Telli'nin.
Uyanıverdi ilk vuruştan

Aman, dedi telli kavak; kıyman!
Sular bulandı ayaklarının ucundan,
Yapraklar yalvardı hep bir ağızdan; vurman!

Aman zaman dinler miydi Çiydereli Halil
Kızını everecekti, cebindeki yetmezdi.
Yıkılıverdi telli kavak,
Ortasına gecenin boylu boyuncak.
Oldu mu ya, dedi telli kavak
Böğründe duran baltaya;
Yaşayıp gidiyorduk şunun şurasında.
Kim gönderecek şimdi selamını suların,
Samanyoluna yaprak yaprak?
Ne olacak şimdi rüzgâr?
Kuşlar nereye konacak?

Ordan oraya atıldı telli kavak
Elden ele satıldı.
Boynuna dört demir takıldı
Çankırı'ya beş mavzer atımı uzak,
Bir tepenin duldasına çakıldı.
Telefon direği oldu telli kavak.
Vınladı durdu telefon telleri boynunda.
Samanyoluna baktı geceleri.
Suları düşündü ayaklarının ucunda,
Yapraklarını düşündü,
Rüzgârı düşündü avcunda,
Gözleri dolu dolu oldu.
Bir türkü tutturdu en sonunda;
“Telefonun tellerine, kuşlar mı konar
Herkes sevdiğine canım, böyle mi yapar?”

Bir telli kavak öyküsü değildi yaşananlar. Bir insanın, bir çınarın öyküsüydü. Anlatılanlar, söylenenler, yaşananlar. Dev bir çınardı, Mümin Ağabey gözümde artık. Kahveler bitmiş, sohbet son demine gelmişti. Ve saat ayrılıktan yanaydı.
Yola düşmek vakti gelmişti. Sohbetimiz bol olsun Mümin Ağabey. Sevgiyle.

(*): Halk arasında Çiydere Köyü diye de geçer. 

Akın AKAR 
www.ercisnet.com
akinakar88@hotmail.com

Arkadaşına Gönder Yazdır