“Irak Sınırındaki Olay” Yoklaması - REHA RUHAVİOĞLU
06 Ocak 2012 15:14 / 3204 kez okundu!
İnternet dünyasında gezinirken rastladığımız bu dizeler okurken bizi ağlattı. Sizlerle paylaşmak istedik.
"Ben Cihan Encü’yüm; askerin biri “bu son kaçağınız” demişti, sonumuz oldu…
Ben Bilal Encü’yüm; ölüm sırasını vermeden duran, bir battaniyeye gençliğimi sarmışlar..."
“Irak Sınırındaki Olay” Yoklaması
Ben Selim Encü’yüm; kırk yaşına dört çocukla girecektim, karlar üzerinde kırk parça olsun istemezdim bedenim, ciğerime çektiğim cigaram ciğerimle beraber bir kayanın altında kaldı...
Ben Osman Kaplan’ım; babamın oğluyum, gözü pek, alnı ak… Her bir yaşım bir tesbih tanesi gibi savruldu Roboskî’nin kayalarına, ben böyle ölmemeliydim…
Ben Hüsnü Encü’yüm; otuz yıllık ömrümün bakiyesi, yanan bir ceset kokusu…
Ben Nadir Alma’yım; babamdan kalma bir işim vardı, kaçakçıydım, tütün içerdim, mezarıma çiçek ekin…
Ben Celal Encü’yüm; Nadir’le iyi arkadaştık, aynı tütünü içer aynı takımda top oynardık, aynı bombadan yedik, mezarlarımız yan yana olsun…
Ben Mehmed Ali Tosun’um; beni beyaz kefene sarmayın, beyaz karın üzerinde donarak öldüm, ama siz anama öyle söylemeyin…
Ben Fadıl Encü’yüm; üç gün aradılar beni, vücut parçalarım bulunamıyor...
Ben Hüseyin Encü’yüm; bacağım yok, kan kaybından öldüm, ruhum santim santim, gram gram çekildi, nasıldı anlatamam size…
Ben Adem Ant’ım; katırı kiralamıştım mahçup oldum…
Ben Şirvan (Şêrvan) Encü’yüm; Şêrvan aslan yürekli demek, Şêrvanlar hep böyle mi ölür?
Ben Abdulselam Encü’yüm; mühendis olacaktım, beni bombalayan pilot’un ben yaşında bir oğlu varmış, mühendis olacakmış, hayırlı olsun…
Ben Nevzat Encü’yüm; benim de hayallerim vardı, bombaladılar…
Ben Cihan Encü’yüm; askerin biri “bu son kaçağınız” demişti, sonumuz oldu…
Ben Bilal Encü’yüm; ölüm sırasını vermeden duran, bir battaniyeye gençliğimi sarmışlar...
Ben Şivan Encü’yüm; Şivan Perwer’in “Helepçe”sinde bir “ax hawar! hawar! hawar!” var ya o benim işte…
Ben Orhan Encü’yüm; medyanın 12 saat görmediğiyim, ben bir operasyon kazasıyım, özür dilerim…
Ben Özcan Uysal’ım; her parçam bir tabutta, bu tabut konvoyundaki hangi tabut benim?
Ben Salih Encü’yüm; sizin hiç çocuğunuz bombalandı mı? Babamınki bombalandı, kahroldu!
Ben Şerafettin Encü’yüm; bir kız seviyordum, söyleyemedim…
Ben de Şerafettin Encü’yüm; otopsi raporu öyle diyor, öbür Şerafettin’den iki kere daha şanslıydım; ben ondan daha kolay öldüm, üstelik sevdiğim kız da seviyordu beni…
Ben Seyithan Enç’im; beni hatırlayın…
Cemal Encü’yüm; babam yanmış elbiselerimden tanımış beni, parçalarımı çuvala koymuş; Ceylan’ın annesi gibi…
Ben Vedat Encü’yüm; üç gün sonra on sekizime girecektim, akan kanım buz kesmiş, ölmüşüm…
Ben Selahattin Encü’yüm; saatim kolumla beraber kayboldu bulursanız kardeşime verin…
Ben Mahsun Encü’yüm; masumum ben, beni öldürün!
Ben Hamza Encü’yüm; beni sevdiğimin gamzelerine gömün…
Ben Aslan Encü’yüm; ablamın bedenimin üzerindeki battaniyeyi öptüğü...
Ben Salih Ürek’im; beni bombalayan pilotun gözlerine bakmayı çok isterdim…
Ben Bedran Encü’yüm; gövdemin sağ üst parçasını bulmuş babam, bacaklarım “kök saldı” toprağa, “kökümüzü kurutamasınlar” diye…
Ben Yüksel Ürek’im; bir parçam traktör yükü! yaşımı biliyor musunuz siz!?
Ben Serhat Encü’yüm; Yüksel’le beraber geldik dünyaya, beraber gidiyoruz, hoşçakalın…
Ben Savaş Encü’yüm; 14 yaşındayım, ben gelmeden ömrüm kadar sürmüştü bu savaş, ömrüm boyunca da sürdü, ma êdî ne bese!?
Ben Erkan Encü’yüm; ‘asker görürsen korkma’ dedi annem, bomba düştü, çok korktum…
Ben Muhammet Encü’yüm; 13 yaşındayım, ayakkabının tekinin sahibiyim, eğer okulda adım okunursa hep beraber söyleyin 'ben burdayım..
Ben “aidiyeti bilinmeyen kol ve bacak”; bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz…
…
Ben bugün Reha Ruhavioğlu Encü’yüm; şairin dediğini diyorum:
“katır sırtında taşınan ölüler
unutursam kalbim kurusun!”
Yazarı : REHA RUHAVİOĞLU ENCÜ
kaynak: http://www.ipekyolhaber.com/Kose_Yazisi.php?column_id=629
